Sejmiki dla uchwalenia nowych instrukcji dla poprzednich posłów zebrały się we wrześniu 1712. Sejm wznowił obrady 31 grudnia 1712 r. Marszałkiem sejmu obrano Stanisława Denhoffa, hetmana polnego litewskiego. Sejm został zerwany przez Michała Puzynę z poduszczenia hetmana litewskiego Ludwika Pocieja. Sejm zakończył się 21 lutego 1713 r. Zobacz: W. Konopczyński, Dzieje Polski nowożytnej, t. 2, Warszawa 1986; J. A. Gierowski, Między saskim